როდის გადავიყვანოთ საძოვრულ შენახვაზე ძროხა?

ძროხის საძოვრულ შენახვაზე გადაყვანა ბუნებრივ-კლიმატურ ზონაზე, კონკრეტული რეგიონის ნიადაგობრივ პირობებზე, აგრეთვე ბალახის ვეგეტაციის ხელშემწყობი ფაქტორების ცვალებადობაზეა დამოკიდებული. როგორც წესი, საძოვრული სეზონი დასავლეთ საქართველოში 10-15 დღით ადრე დგება, ვიდრე  _ აღმოსავლეთ საქართველოში. ამის ძირითადი განმსაზღვრელი ფაქტორია +10⁰Cდა უფრო მაღალი ტემპერატურის დღეების მეტი დღეების ადრიანად დადგომა და  ატმოსფერული ნალექები.

მართალია აღწერილია კანონზომიერებები, მაგრამ საძოვარზე ძროხის გაყვანის დრო, ფაქტობრივად, ყოველ კონკრეტულ შემთხვევაში ფერმერმა თავად უნდა განსაზღვროს. საძოვრის გასაძოვებლად მზაობის ერთ-ერთი ძირითადი მაჩვენებელი ბალახნარის სიმაღლეა. კერძოდ, ძროხის საძოვარზე გაყვანისას ბალახნარის სიმაღლე 10-12 სმ-ზე ნაკლები არ უნდა იყოს.

უფრო დაბალი ბალახნარის ძოვისას საძოვარი მწყობრიდან ადრე გამოდის, ცხოველი საჭირო რაოდენობით საკვებს ვერ იღებს და დიდია საკვებთან ერთად მიწის შეყოლების ალბათობა, რაც დაავადებების სიხშირეს ზრდის (მაგ. მიწიდან ააყოლებს ჰელმინთების კვერცხებს, ან კიდევ უფრო მძიმე შემთხვევებთან შეიძლება გვქონდეს საქმე). ამავე მიზეზით, წვიმიან დღეებში ცხოველების საძოვარზე გაშვება სასურველი არ არის. ამიტომ, ასეთი დღეებისათვის ფერმერს საკვების გარკვეული მარაგი უნდა ჰქონდეს. ეს იმიტომაცაა საყურადღებო, რომ უზმოზე ცვრიანი (სველი) ბალახის ძოვისას, განსაკუთრებით კი თუ ცენოზში პარკოსნების ხვედრითი წილი დიდია, ცხოველის გაბერვის (ტიმპანიის) მაღალი ალბათობა არსებობს.

საძოვარზე გაყვანას გარკვეული რეჟიმის დაცვაც სჭირდება. პირველი ორი დღე ცხოველები საძოვარზე 2-3 სთ-ზე მეტი არ უნდა გავაჩეროთ, შემდეგ კი  ხანგრძლივობა თანდათანობით გავზარდოთ. მე-7, მე-10 დღისთვის უკვე 8-10 სთ, ან მთელი ნათელი დღის განმავლობაში ძოვება დასაშვებია.

ზაფხულობით, ჰაერის ტემპერატურის მატებისას, მზიან დღეებში, სითბური სტრესის თავიდან ასაცილებლად უმჯობესია, ცხოველები დილით ადრე და საღამოს საათებში ვაძოვოთ, ხოლო შუადღისას ისინი მზის სხივების პირდაპირი ზემოქმედებისაგან დავიცვათ. კარგ შედეგს იძლევა სავსე მთვარისას  თუ შესაძლებლობა არის, ღამით ძოვება.

ბალახნარის გამოყენების ეფექტურობის გაზრდის, აგრეთვე საძოვრის მოსავლიანობის გაზრდისა და სანიტარული მდგომარეობის გაუმჯობესების მიზნით, ნებისმიერ შემთხვევაში, ფერმერები ნაკვეთმორიგეობით ძოვებაზე უნდა გადავიდნენ.

უსისტემო ძოვება, უპირველეს ყოვლისა, მოქმედებს კორდსა და ნიადაგზე, რომელიც იტკეპნება, ქვეითდება აერაცია და ძლიერდება ნიადაგიდან წყლის აორთქლება. ასეთ პირობებში, საძოვრული სეზონის მეორე ნახევარში (შემოდგომის დაწყებამდე), მოსავლიანობის შემცირების გამო, ცხოველები საკვების ნაკლებობას განიცდიან და იძულებული არიან დაბალყუათიანი და გაუხეშებული მცენარეები ჭამონ.

საქმე ის არის, რომ უსისტემოდ ანუ თავისუფლად („მიშვებით“) ძოვებისას ბალახნარში კარგი ჭამადობის მარცვლოვანი და პარკოსანი მცენარეების რაოდენობა თანდათანობით მცირდება. მათი რაოდენობის შემცირების კვალობაზე იწყება ნაკლებად ჭამადი და არაჭამადი (ე.წ. სარეველა) ბალახების, აგრთვე დაბალმოზარდი მცირემოსავლიანი მცენარეების ჩანაცვლება-მომრავლება. ნაკვეთმორიგეობითი ძოვებისას კი ეს უარყოფითი მხარეები მთლიანად გამოირიცხება, შენაჩუნებულია საძოვრის მაღალი პროდუქტიულობა, ბალახნარის შემადგენლობა თითქმის არ იცვლება, ნალექების საკმაო რაოდენობისას, ან მორწყვისას კი მოსავლიანობა იზრდება და უმჯობესდება.   ნაკვეთების რაოდენობა, მათი ფართობი, დატვირთვა და სხვა ორგანიზაციული საკითხები ნახირში ცხოველების რაოდენობისა და საკვებზე მოთხოვნილების გათვალისწინებით, ყოველი კონკრეტული შემთხვევისათვის ცალ-ცალკე უნდა გადაწყდეს.

გაძოვების შემდეგ ნაკვეთზეა ბალახი კარგად რომ წამოიზარდოს, დაახლოებით, 25-30 დღე უნდა იგი უნდა „დავასვენოთ“. ძოვების პირველი ციკლის დასრულების შემდეგ იწყება მეორე ციკლი, შემდეგ მესამე  და ა.შ. ამის გათვალისწინებით, ნაკვეთმორიგეობითი ძოვების ორგანიზაციისას, როგორც წესი, საძოვარს 4-5 ნაკვეთად ყოფენ, ხოლო თითოეულ ნაკვეთზე პირუტყვს 5-7 დღის მანძილზე მორიგეობით აძოვებენ. ნაკვეთების აღნიშნული რაოდენობა შეიძლება შეიცვალოს: მათ რაოდენობას ნახირზე მიმაგრებული საძოვრის ფართობის  გათვალისწინებით ადგენენ. ამავე დროს მხედველობაში იღებენ ვადას, რომლის განმავლობაშიც გაძოვილი ბალახნარი წამოზრდას ასწრებს ისე, რომ მისი მეორეჯერ გაძოვება შეიძლებოდეს.

ერთ ნაკვეთში ცხოველების გაჩერების ხანგრძლივობას გაძოვილი ბალახნარის სიმაღლით საზღვრავენ. იმ შემთხვევაში, როდესაც გადაძოვილი ბალახნარის სიმაღლე დაახლოებით 5 სმ-ს მიაღწევს, ცხოველები სხვა ნაკვეთზე გადაჰყავთ, რადგან უფრო დაბალ სიმაღლემდე (2-3 სმ) გაძოვებისას საძოვრის გაუარესება აღინიშნება.

გაძოვების მეორე ციკლი პირველი ნაკვეთის გაძოვების დამთავრებიდან 25 დღის შემდეგ უნდა დავიწყოთ, ხოლო მესამე _ მეორე ციკლის პირველი ნაკვთის გაძოვების დამთავრებიდან 30-40 დღის შემდეგ. გასათვალისწინებელია, რომ იმ შემთხვევაში, როდესაც ბალახნარის წამოზრდის პერიოდი 35 დღეს უდრის, მაშინ ნაკვეთის ხუთდღიანი გამოყენების შემთხვევაში სულ რვა  ნაკვეთი დაგვჭირდება. ამასთან, სასურველია 2-3 სათადარიგო ნაკვეთიც გვქონდეს, ვინაიდან ბალახნარის გვალვის მიზეზით მოსავლიანობის შემცირების შემთხვევაში სულადობის საკვებით სრულად უზრუნველყოფა შევძლოთ.

ნაკვეთმორიგეობითი ძოვებისას, სიხშირისა და გაძოვების ინტენსივობის სურვილისამებრ რეგულირებით შესაძლებელია ცხოველი მთელი სეზონის მანძილზე  საკმაო რაოდენობის მწვანე, ნორჩი ბალახით ვკვებოთ, რაც ხელს უწყობს მისი პროდუქტიულობის ამაღლებას, აგრეთვე ერთეული ფართობიდან პროდუქციის (მონაწველის, ცოცხალი მასის ნამატის) გამოსავლიანობის ზრდას. ამის გარდა, ნაკვეთზე ცხოველის მოძრაობის შეზღუდვა ზრდის საძოვრის ბალახის გამოყენების ხარისხს. ამის შედეგად, ნაკვეთებად დაყოფილ ერთსა და იმავე ფართობზე 25-30 %-ით მეტი ცხოველის გამოკვება შეიძლება, ვიდრე  თავისუფლად ძოვებისას.

სხვადასხვა სახეობის მცენარეები სხვადასხვაგვარად რეაგირებენ გადაძოვებაზე, ვინაიდან მათ ძოვებისადმი განსხვავებული გამძლეობა აქვთ. ეს გავლენას ახდენს ბალახნარის სახეობრივ შემადგენლობაზე, და, ამდენად, მის ყუათიანობაზეც.

საძოვრული შენახვის პერიოდში, საკვების დამზადებასთან და სხვა საველე სამუშაოებთან ერთად აუცილებელია ცხოველთა ზამთრის სადგომების, სარძევეს, რძის ჭურჭლის შესანახი ოთახისა და სხვ. საცავების შეკეთება, საჭიროებისამებრ მინების ჩასმა, აგრეთვე საკვებურებისა და ბაგების გაახლება. ამავე პერიოდში აწესრიგებენ ფერმის შიდა ტექნიკას და ნაკელსაცავს, მექანიკურად ასუფთავებენ ბოსელს, ჩამქრალი კირის ხსნარით ათეთრებენ სადგომს და ატარებენ დეზინფექციას, დეზინსექციასა და დერატიზაციას.

საძოვრული შენახვის სწორად ორგანიზაციის დროს საქონლის ორგანიზმში საყუათო ნივთიერებები უხვად გროვდება, რაც ფერმერებს პირუტყვის უფრო ეფექტიანად და უდანაკარგოდ გამოზამთრების საშუალებას აძლევს.

გიული გოგოლი,

ს/მ მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი