მემცენარეობა

გასულ  საუკუნეში    დაფნა      ჩაისა  და     ციტრუსების   შემდეგ ერთ-ერთი  მნიშვნელოვანი  კულტურა იყო.  იმ პერიოდისათვის  მისი  ფართობი  6ათას  ჰა-ს  შეადგენდა  და ყოველწლიურად 

ტე­ნი­ა­ნი სუბ­ტრო­პი­კუ­ლი რა­ი­ონ­ებ­იდ­ან, გან­სა­კუთ­რე­ბით ხელ­საყ­რე­ლი პი­რო­ბე­ბი აქვს სა­ქარ­თვე­ლოს შა­ვი ზღვის­პი­რეთს, სა­დაც ზამ­თა­რი სით­ბოს მომ­თხოვ­ნი და ნაკ­ლე­ბად ყინ­ვა­გამ­ძლე მრა­ვალ­წლიან კულ­ტუ­რულ მცე­ნა­რე­თა

კა­ტა­ბა­ლა­ხა მი­ეკ­უთ­ვნე­ბა კა­ტა­ბა­ლა­ხი­სებრ­თა ოჯ­ახს. ის მრა­ვალ­წლი­ა­ნი ბა­ლა­ხო­ვა­ნი მცე­ნა­რეა, მოკ­ლე ვერ­ტი­კა­ლუ­რი ფე­სვუ­რით და მრა­ვალ­რიც­ხო­ვა­ნი ფეს­ვე­ბით. ღე­რო 2 მეტ­რამ­დე სი­მაღ­ლის იზრ­დე­ბა, და­ღა­რუ­ლია,

სვია, როგორც სამკურნალო მიზნებისათვის ძვირფას, ფარ­მა­კოლოგიურად აქტიურ ნივთიერებათა წყაროს უკანასკ­ნელ წლებში დიდი ყურადღება ექცევა. სვია ბოტანიკურად მიეკუთვნება თუთისებრთა ოჯახს, წარ­მო­ად­გენს

 ზამ­ბა­ხის ეთ­ერ­ოვ­ა­ნი ზე­თის მი­ღე­ბის წყა­როს ფე­სუ­რე­ბი წარ­მო­ად­გენს. ზამ­ბა­ხის არ­სე­ბუ­ლი სა­ხე­ობ­ებ­იდ­ან ეთ­ერ­ზე­თის მი­ღე­ბის მიზ­ნით, მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია 3 სა­ხე­ო­ბა: 1) ფლო­­რენ­ცი­ის ზამ­ბა­ხი, რო­მე­ლიც