მეთევზეობა

დღეს განსაკუთრებით აქტუალურია ცილოვანი პროდუქტების შემცველი, ვიტამინებით და მიკროელემენტებით მდიდარი, დიეტური პროდუქტებით მოსახლეობის უზრუნველყოფის საკითხი. ამ პრობლემის გადაწყვეტაში განსაკუთრებულია თევზის

მეთევზეობაში გამოყოფენ 3 სახის მეურნეობას: სრულ სისტემიანს, თევზსაშენს და სანასუქოს. პირველი ორი სისტემის არსებობა, წარმოუდგენელია საუკეთესო ხარისხის მწარმოებლების გარეშე. შესაბამისად

გამოთქმაში – სარეწაო თევზები, ადამიანთა უმრავლესობას, თევზი, საკვებად, ხორცეული პროდუქტის სახით წარმოუდგება, რაც გარკვეულ წილად მართალიც არის. ადამიანები თევზებს საკვებად

   ადამიანს უხსოვარი დროიდან  იზიდავდა  ფლორითა და  ფაუნით შეუცნობელი, მრავალფეროვანი და ზღაპრულად ლამაზი წყალქვეშა  სამყარო. დღესაც იშვიათად თუ შეხვდებით ადამიანს,

ეროვნულ საშენ   მეურნეობაში გამოყვანილმა 2 წლის ნაკადულის კალმახმა პირველად იქვირითა. ნაკადულის კალმახის საშენში კალმახის ქვირითობის პერიოდი მიმდინარეობს. განაყოფიერების, პროცესის შემდეგ

ხრამული კობრისებრთა ოჯახის წარმომადგენელია. ამ თევზს აგრეთვე კაპოტს, კაპუეტს, ფიჩხულს და ლურჯას უწოდებენ. ტიპური მტკნარი წყლის თევზია. გავრცელებულია აღმოსავლეთ საქართველოს მდინარეებსა

თევზი ძირითადი ბიოლოგიური პროდუქტია, რომელსაც ადამიანი წყლიდან ღებულობს. სარეწაო თევზებს შორის პირველი ადგილი უკავია ქაშაყისნაირებს, შემდეგ ვირთევზასნაირებს, კობრისნაირებს, ზუთხისნაირებს და

ტბისა (S.t.m.lacustris) და მდინარის (S.t.m.fario) კალმახების ერთმანეთისაგან გარჩევა საკმაოდ ძნელია, რადგანაც გენეტიკურად და მორფოლოგიურად ისინი ერთმანეთთან ძალიან ახლოს დგანან. მათ