მცენარეთა დაცვა

რაც დრო გადის, სასოფლო-სამეურნეო კულტურების დაავადებათა მავნებელთა რაოდენობა სულ უფრო მატულობს. მიუხედავად დღეს არსებული მრავალი ქიმიური საშუალებებისა,  გაგაცნობთ მარტივ გზებს,

პესტიციდები არის ქიმიური ნივთიერება, რომელსაც მსოფლიოს მასშტაბით მცენარეთა მავნე ორგანიზმებისგან დასაცავად იყენებენ. პესდიციდების მოქმედებას განაპირობებს ბიოლოგიური აქტივობა, შესაბამისად პესტიციდები ტოქსიკურად

თხილის ტკიპა ფართოდაა გავრცელებული დასავლეთ საქართველოში. ის შედის მურა ტკიპების (Bryobidae) ოჯახში. ამ გვარიდან მხოლოდ ხუთი სახეობაა ცნობილი და არცერთ მათგანში არ

ტკაცუნები ყველაზე მეტად გავრცელებულია ტყის ზონაში შავი (Agriotes obscurus L.) და ზოლიანი (A. lineatus L.), ხოლო ველის, ტყე-ველის ზონებში _

მდელოს ფარვანა გავრცელებულია საქართველოს თითქმის მთელ ტერიტორიაზე. პეპლის სიგრძე გაშლილი ფრთებით 20-26 მმ-ს შეადგენს. მისი წინა ფრთები ყავისფერია   ან მოყვითალო,

ნივრის ოთხფეხა ტკიპა უფრო მეტად ნივრის დასაწყობების პირობებში შეიმჩნევა. ტკიპით დაზიანებული ნივრის ბოლქვები ზამთრის მეორე ნახევარში ხმება და გაზაფხულისათვის უვარგისი

ატმის ცრუფარიანა საკმაოდ დიდი ზომისაა და 10 მმ-ს აღწევს. ახალგაზრდა ცრუფარიანას ფერი მუქი ყვითელია, ხოლო ხნიერი ცრუფარიანა მოწითალო ყავისფერია. ატმის

ატმის ფოთლების სიხუჭუჭე აავადებს ატმის ყველა ორგანოს. ძირითადია ფოთლებისა და ყლორტების დაზიანება. ფოთლის დაავადება ვლინდება მაისის მეორე ნახევრიდან. თავიდანვე იწყება