ადგილობრივი ფერმები ვერ ასწრებენ რძეზე და რძის პროდუქტებზე მზარდი მოთხოვნის დაკმაყოფილებას

წყარო: საქსტატი

ბოლო 3 წლის განმავლობაში საქართველოში რძის წარმოება მცირდება, წელიწადში საშუალოდ 4.2%-ით. ამასთან, რძის პროდუქტებზე მოთხოვნა იზრდება, შესაბამისად, იმპორტის ხარჯზე ხდება ადგილობრივ მოთხოვნასა და მიწოდებას შორის მზარდი სხვაობის შევსება  – რძის პროდუქტების იმპორტი ნედლი რძის ექვივალენტში ბოლო 3 წლის განმავლობაში, წელიწადში საშუალოდ 32.1%-ით იზრდება.

ოჯახურ მეურნეობებში წარმოებული რძის რაოდენობა, 2014 წელთან შედარებით, 2016-ში შემცირებულია 9%-ით; სასოფლო-სამეურნეო საწარმოებში რძის წარმოება კი – თითქმის გასამმაგებულია. შესაბამისად, მეურნეობების წილი მთლიან ადგილობრივ რძის წარმოებაში 2016 წლისთვის 1.2%-მდეა გაზრდილი, მაშინ როცა ის 0.4% იყო 2014 წელს.

მთლიან წარმოებაზე მნიშვნელოვნად მოქმედებს ის ფაქტი, რომ მცირდება რძის წარმოებაში ჩართული ოჯახური მეურნეობების რაოდენობა, რასაც მათ დაბალპროდუქტიულ წარმოებასა და მცირე შემოსავლებს მივაწერთ; ხოლო რძის მწარმოებელი სასოფლო-სამეურნეო საწარმოებისთვის იზრდება როგორც პროდიქტულობა (თანამედროვე გამოცდილებისა და ცოდნის უტილიზაციის მეშვეობით), ასევე იმატებს ზოგადად საწარმოების რაოდენობაც, რადგან კომერციული წარმოება  მომგებიანია.

წყარო: საქსტატი

დაბალპროდუქტიული მწარმოებლების მიერ ბაზრის დატოვებასა და კომერციული სექტორის ზრდას მივყავართ ინტენსიფიკაციისკენ: ძროხების რაოდენობა მცირდება, მაგრამ იზრდება საშუალო წველადობა (კომერციულ სექტორში მაღალი პროდუქტიულობის გამო). თუმცა, სასოფლო-სამეურნეო საწარმოების განვითარების ტემპი არ არის საკმარისი იმისთვის, რომ ადგილობრივმა წარმოებამ შეინარჩუნოს პოზიციები ბაზარზე. თუ თვითუზრუნველყოფის მაჩვენებლი 2014 წელს 90% იყო, 2016 წლისთვის 82%-მდეა შემცირებული.თვითუზრუნველყოფის ხელშეწყობისთვის საჭიროა მეტი ინვესტიცია კომერციულ სექტორში, რომელიც ადგილობრივი წარმოების ზრდისა და გრძელვადიან პერიოდში გადარჩენის მთავარი ფაქტორია.

წყარო: georgiandairy.org