იშვიათი პარკოსანი კულტურები – ოსპი, მუხუდო, ცერცვი, ბრინჯა და მაშა ლობიო

♦ მუხუდო _ ყინვაგამძლე, გვალვაგამძლე, მავნებლების მიმართ რეზისტენტული, მექანიზებული მოვლა-მოყვანისთვის ვარგისიანი, მარცვლის მოსავლიანობა 1,5 – 2,5 ტ/ჰა.

♦ ოსპი _ ყინვაგამძლე, გვალვაგამძლე, მავნებლების მიმართ რეზისტენტული, მოსავლიანობა _ 1-2,5 ტ/ჰა.

♦ ცერცვი _ ყინვაგამძლე, მოითხოვს ყვავილობის და გვალვების დროს მორწყვას, უმნიშვნელოდ ზიანდება მემარცვლიათი (პარკოსანთა მავნებელი), მექანიზებული აღებისთვის ვარგისი. მარცვლის მოსავლიანობა _ 2-2,5 ტ/ჰა.

♦ მაშა ლობიო _ გამოიყენება როგორც საპარკედ, ასევე სამარცვლედ. მწვანე პარკის მოსავალი  _ 12-15 ტ/ჰა, მარცვლის მოსავალი 2-2,5 ტ/ჰა, მავნებლების მიმართ რეზისტენტული.

♦ ბრინჯა ლობიო _ გამოიყენება საპარკე-სამარცვლედ, მავნებლების მიმართ რეზისტენტული, მხვიარა ფორმაა საჭიროებს საყრდენს, მარცვლის მოსავალი 2-3 ტ/ჰა.

აღსანიშნავია, რომ მივიწყებული და დაკარგული ქართული ენდემური პარკოსანი კულტურები სოფლის მეურნეობის სამეცნიერო-კვლევითი ცენტრის ერთწლოვანი კულტურების კვლევის დეპარტამენტის თანამშრომლებმა, საერთაშორისო სოფლის მეურნეობის კვლევის ცენტრთან (ICARDA) და მებოსტნეობის მსოფლიო ცენტრთან (AVRDC) ერთად მოიძიეს და აღადგინეს.

ჟურნალი „ახალი აგრარული საქართველო“