ყველაზე დაბალშემოსავლიანი და სურსათის დეფიციტის მქონე ქვეყნები მსოფლიოში  (LIFDCs)ი

გაგაცნობთ ყველაზე დაბალი შემოსავლის მქონე ქვეყნების ჩამონათვალს, სადაც ასევე სურსათის მწვავე დეფიციტია (LIFDCs).

LIFDC-ების სია 44 ქვეყნისგან შედგება, ამ ჩამონათვალში ფაოს წინა მონაცემებთან (სესია) შედარებით სამი ქვეყნით ნაკლები ქვეყანა, ესენია: ბანგლადეში, კოტ დ’ივუარი და განა.

 აფრიკის კონტინენტი:

ბენინი;

ბურკინა ფასო;

ბურუნდი;

კამერუნი;

ცენტრალური აფრიკის რესპუბლიკა;

ჩადი;

კომორის კუნძულები;

კონგო;

კონგოს დემოკრატიული რესპუბლიკა;

ერიტრეა;

ეთიოპია;

გამბია;

გვინეა;

გვინეა-ბისაუ;

კენია;

ლესოთო;

ლიბერია;

მადაგასკარი;

მალავი;

მალი ;

მავრიტანია;

მოზამბიკი;

ნიგერი;

რუანდა;

სან-ტომე და პრინსიპი;

სენეგალი;

სიერა ლეონე;

სომალი;

სამხრეთ სუდანი;

სუდანი;

ტოგო;

უგანდა;

ტანზანიის გაერთიანებული რესპუბლიკა;

ზიმბაბვე.

ამერიკის კონტინენტი:

ჰაიტი;

ნიკარაგუა.

აზია:

ავღანეთი;

კორეის სახალხო დემოკრატიული რესპუბლიკა;

ყირგიზეთი;

ნეპალი;

სირიის არაბული რესპუბლიკა;

ტაჯიკეთი;

უზბეკეთი;

იემენი.

FAO-ს მიერ ანალიტიკური მიზნებისთვის გამოყენებული დაბალშემოსავლიანი საკვების დეფიციტის მქონე ქვეყნის კლასიფიკაცია სამი კრიტერიუმით განისაზღვრება. პირველ რიგში, ქვეყანას უნდა ჰქონდეს ერთ სულ მოსახლეზე მთლიანი ეროვნული შემოსავალი (GNI) იმ „ისტორიულ“ ზღვარზე დაბალი მონაცემები, რასაცმსოფლიო ბანკი საერთაშორისო განვითარების ასოციაციის (IDA) მიერ დახმარების მიღების უფლებამოსილების დასადგენად იყენებს.

მეორე კრიტერიუმია ქვეყნის სურსათის ვაჭრობის წმინდა პოზიცია (ანუ მთლიანი ექსპორტი მინუს მთლიანი იმპორტი) საშუალოდ ბოლო სამი წლის განმავლობაში (ამ შემთხვევაში 2019, 2020 და 2021 წლები).  ძირითადი საკვები პროდუქტების,  (მარცვლეული, ფესვები და ტუბერები, პარკოსნები, ზეთოვანი თესლები და ზეთები, გარდა ხეების მოსავლისა. ზეთები, ხორცი და რძის პროდუქტები) ვაჭრობის მოცულობა  ცალკეული საქონლის კალორიული შემცველობით.

მესამე, თვითგამორიცხვის კრიტერიუმი გამოიყენება იმ შემთხვევაში თუ ქვეყანა, რომელიც აკმაყოფილებს ზემოთ მოცემულ ორ კრიტერიუმს, კონკრეტულად მოითხოვს LIFDC კატეგორიიდან ამოღებას.