რატომ გვირჩევს GAP წყლის რაციონალურ გამოყენებას?

წყლის ხარისხი GAP-ის პირველი პარამეტრია. წყალი არ უნდა შეიცავდეს ჯანმრთელობისთვის საშიშ ისეთ ნივთიერებებს, როგორიცაა სუსპენზიური მიწივანი ან ორგანული მასალები, მიკრობიოლოგიური (ნაწლავის ჩხირი, სალმონელა და ა.შ.) ან ქიმიური დამაბინძურებლები (მძიმე ლითონები, პესტიციდები, გამხსნელები და ა.შ.) უნდა ხასიათდებოდეს დაბალი მარილიანობით.

შესაძლოა, სარწყავი წყალი დაბინძურებული იყოს არარაციონალური სასოფლო-სამეურნეო პრაქტიკის შედეგად და პათოგენურ მიკროორგანიზმებს შეიცავდეს.

თხევადი სასუქი, ნაკელი, კომპოსტი და სხვა ორგანული სასუქები შეიცავს ისეთ პოტენციურ დამაბინძურებლებს, როგორიცაა აზოტი და ბაქტერიები, ამიტომ მათ სწორად უნდა მოვეპყროთ. ზედაპირული წყლებით მდიდარ ადგილებში უნდა გავითვალისწინოთ წყაროების, კერძო ჭების და ა.შ. არსებობა. უნდა მოვერიდოთ წარმოების ისეთ პრაქტიკას, რამაც შეიძლება მცენარეულობა დააბინძუროს. შეძლებისდაგვარად გამოვიყენოთ წვეთოვანი მორწყვის მეთოდი. ფერტიგაციის დროს ნუ მივმართავთ შესხურებას. არ გამოვიყენოთ დაბინძურებული ზედაპირული წყლები. ჭებისა და რეზერვუარების წყალს ჩავუტაროთ ანალიზი.

თუ სარწყავი ან პესტიციდების შესასხურებლად გამოყენებული წყალი მავნე მიკროორგანიზმებით დაბინძურდება, მას შეუძლია პათოგენები მცენარეებზე გადაიტანოს.

ჭის სასმელი წყალი სარწყავი მიზნებისთვის ყველაზე დაბალი რისკის შემცველია. თუმცა, ნაკვეთის ადგილმდებარეობისა და ზომის გამო, წყლის ამ წყაროების გამოყენება ხშირად მიზანშეწონილი არ არის. ბოსტნეულის მოსარწყავად ზედაპირული წყლები ყველაზე გავრცელებული წყაროა. იდეალურ შემთხვევაში, დინების აღმა მცხოვრები პირები უნდა შეეცადონ, საქონელი წყაროს მოარიდონ და მასში ფეკალიების ჩადინება არ დაუშვან.

სარწყავი წყლის ხარისხის შესახებ ინფორმირებულობა გვეხმარება მორწყვის პრაქტიკის შერჩევაში, რასაც პროდუქციაზე პათოგენური მიკროორგანიზმების გავრცელების რისკები მინიმუმამდე დაჰყავს. თუ ჭა დაბინძურებულია, ფეკალური ნაწლავური ჩხირების რაოდენობის შესამცირებლად ის შეიძლება ქიმიურად დამუშავდეს.

მორწყვის მეთოდს დიდი მნიშვნელობა აქვს წყლის დაზოგვისა და ნიადაგიდან გამოყოფილი საკვები ნივთიერებების რაოდენობისთვის. ეფექტიანობა მორწყვის მეთოდების გამოყენებისას განსხვავებულია: მიღვარვითი – 50-60 პროცენტი, გაფრქვევითი – 70-80 პროცენტი და წვეთოვანი მორწყვა – 95 პროცენტი. წვეთოვანი რწყვა ზოგავს წყალსა და ენერგიას; არ ირეცხება საკვები ნივთიერებები; ნაკლებად იზრდება სარეველები (რადგან რიგში ნიადაგის ზედა მხარე რჩება მშრალი); წყლის დაბალი ხარჯი ამცირებს წყლის პერკოლაციას (დაქანებული ნიადაგის პირობებში ეს დიდი უპირატესობაა); მორწყვაზე ქარი არ ზემოქმედებს; მცირდება მუშახელის გამოყენების საჭიროება.

წყლის ეფექტურობა ასევე უკავშირდება ნიადაგის მართვას. ნიადაგის ღრმად დამუშავების (რეკომენდებულია ჩიზელის გამოყენება) შემდგომ მოსული წყვეტილი ნალექების შედეგად, დაახლოებით 50 მლ-ით მეტი წყალი გროვდება, ვიდრე მინიმალურად მოხნულ ან მულჩირებულ ნიადაგში და 100 მლ-ით (1000 m³ წყალი/ჰა) მეტი, ვიდრე მოუხნავ ნიადაგში.

სასოფლო-სამეურნეო კულტურას სარეველები წყლის მოხმარებაში ძლიერ კონკურენციას უწევენ და საჭიროა მათი კონტროლი. სარეველებისგან გაწმენდა კულტურებისთვის წყლის საჭიროებას 40-50 პროცენტი-ით ამცირებს.

რეკომენდებულია მშრალ კლიმატში ხვნა, რადგან ეს ხელს უწყობს ნიადაგში წყლის დაგროვებას, ამცირებს სარეველების რაოდენობას, ხელს უშლის ნიადაგის დასკდომას და, შესაბამისად, აორთქლებას. მოხვნამ უნდა შეინარჩუნოს თავისი კვებითი და ბიოლოგიური ნაყოფიერების პროფილი და მხოლოდ ზედაპირულ ფენებზე იმოქმედოს, არა უმეტეს 35 სმ სიღრმისა. მიკროკლიმატისა და შედარებითი ტენიანობის დასაცავად ასევე სასარგებლოა ქარსაფარი ზოლები.

ბოსტნეულის მოყვანის სანიმუშო
სასოფლო-სამეურნეო პრაქტიკა