მევენახეობა-მეღვინეობა

გავრცელებულია ქართლში. ევროპული წესით დაყენებული ღვინო არის ქარვისფერი, საკმაოდ სხეულიანი და სასიამოვნო გემური თვისებების. შერეული სახით გავრცელებული იყო სამგორის, მცხეთის,

ცხენისძუძუ – ფართოდ გავრცელებული ვაზის ჯიშის სახელწოდებაა. მაგალითად, მას ვხვდებით კახეთში, ქართლში, მესხეთში, რაჭაში, გურიაში, აფხაზეთსა და აჭარაში. იგი ამ სახელს

ცხენისძუძუ – მცირედ გავრცელებული ვაზის ჯიშია, იძლევა მუქი ვარდისფერმარცვლიან მაღალი ღირსების სასუფრე ყურძენს. ადგილობრივ მევენახეთა შორის და მევენახეობის სპეციალურ ლიტერატურაში ცხენისძუძუ ცნობილია

„ახოები“ წითელი  მშრალი  ღვინოა,  რომელიც  უნდა  აკმაყოფილებდეს  შემდეგ მოთხოვ­ნებს:  ფერი – მუქი წითელი; არომატი და გემო – უზადო, გემოზე სავსე, ექსტრაქტული, ხავერდოვანი,  ჰარმო­ნიუ­ ლი, ამ გეოგრაფიული ადგილისთვის დამახასიათებელი  ჯიშური არომატით,  დავარგებისას უვითარდება მკვეთრად გამოხატული ბუკეტი ხილის ტონებით; ფაქტობრივი მოცულობითი სპირტშემცველობა არ უნდა იყოს 12 %‐ზე ნაკლები; დაყვანილი ექსტრაქტის მასის კონცენტრაცია არ უნდა იყოს 24 გ/ლ‐ზე ნაკლები; შაქრიანობა არ უნდა აღემატებოდეს 4 გ/ლ‐ს;

ქართული ტრადიციული ქვევრი ღვინის უნიკალური და უძველესი ჭურჭელია. არქეოლოგიური გათხრებისას თიხის კულტურა საქართველოს თითქმის ყველა რეგიონშია აღმოჩენილი. პირველი თიხის ნაკეთობები

ჩხავერი – გურიის აბორიგენულ ვაზის ჯიშებს შორის ძველთაგანვე ცნობილია, როგორც მაღალხარისხოვანი პროდუქციის მომცემი საღვინე ჯიში. აღმოსავლეთ გურიის ზოგიერთ სოფელში (ხიდისთავი,

ალბათ არ არსებობს იმაზე „საზიზღარი“ ღვინის დაავადება, ვიდრე თაგვის გემონაკრავია. ქიმიის ენაზე თაგვის გემონაკრავი შემდეგნაირად ჟღერს: 2-აცეტილ ტეტრაჰიდროპირიდინი რომელსაც ახასიათებენ, როგორც

რაჭული მცვივანი – ადგილობრივი თეთრყურძნიანი ვაზის ჯიშია. გავრცელებულია ძირითადად რაჭაში და იძლევა სუფრის ხარისხოვან ღვინოს. ადგილობრივ მევენახეთა შორის მცვივანი ცნობილია აგრეთვე მცვივანას სახელწოდებით.

ჩიტისთვალა – ადგილობრივი, ნაკლებად გავრცელებული ვაზის ჯიშია, იგი იძლევა ხარისხოვან სუფრის თეთრ და სადესერტო ღვინოს. ჯიშის მცირე გავრცელების გამო სინონიმები, როგორც